من کی هستم؟...

در سال ۱۳۷۰ پس از قبولی در آزمون سراسری، وارد رشته فیزیوتراپی دانشگاه تهران شدم. چهار سال تحصیل در این دانشگاه، پایه‌های علمی و عملی من را در زمینه درمان‌های فیزیکی و توان‌بخشی تقویت کرد و در سال ۱۳۷۵ با اخذ مدرک کارشناسی فیزیوتراپی، به‌صورت رسمی فعالیت حرفه‌ای خود را آغاز کردم. ابتدا در مطب خصوصی شروع به کار کردم و در همان سال‌های ابتدایی، تجربه ارزشمندی در درمان بیماران مبتلا به مشکلات اسکلتی–عضلانی، کمردردهای مزمن، آسیب‌های ورزشی و توان‌بخشی بعد از جراحی به دست آوردم. کار در محیط بالینی، ارتباط نزدیک با بیماران و طراحی برنامه‌های درمانی فردی، به من کمک کرد تا رویکردی کل‌نگر در درمان و بهبود کیفیت زندگی بیماران در پیش بگیرم.

پس از چند سال فعالیت مستقل، همکاری من با بیمارستان آپادانا آغاز شد؛ جایی که فرصت کار تیمی با پزشکان، جراحان و سایر متخصصان حوزه سلامت را پیدا کردم. در این بیمارستان با طیف وسیعی از بیماران، از جمله افراد مبتلا به سکته مغزی، بیماری‌های نورولوژیک، مشکلات مفصلی و آسیب‌های تروماتیک کار کردم. اجرای درمان‌های دستی، الکتروتراپی، تمرین‌درمانی و همچنین نظارت بر روند توان‌بخشی بیماران بستری، از جمله وظایف اصلی من در این مرکز درمانی بود. همچنین در این سال‌ها مسئولیت آموزش کارآموزان فیزیوتراپی و انتقال تجربه به نسل جدید را نیز بر عهده داشتم.

در سن ۴۳ سالگی، تصمیم گرفتم دانش و تخصص خود را به‌روز کرده و در سطح بین‌المللی گسترش دهم. به همین منظور، موفق به دریافت مدرک دکترای حرفه‌ای فیزیوتراپی (DPT) از دانشگاه نامز اسپانیا شدم. این دوره با تمرکز بر درمان‌های پیشرفته، رویکردهای نوین توان‌بخشی و مدیریت درد، دیدگاه علمی و بالینی من را گسترش داد و توانایی من را در ارائه درمان‌های مبتنی بر شواهد افزایش داد. تحصیل در خارج از کشور همچنین موجب آشنایی من با سیستم‌های درمانی دیگر، روش‌های نوین و اهمیت نگاه بین‌رشته‌ای به فرایند درمان شد.

امروز، با بیش از دو دهه تجربه در حوزه فیزیوتراپی، تلاش من همواره بر ارائه خدمات با کیفیت، اخلاق حرفه‌ای، و همراهی مؤثر با بیماران در مسیر بهبودی آن‌ها است. همچنان به یادگیری و توسعه تخصصی خود متعهد هستم و باور دارم که فیزیوتراپی فراتر از درمان جسم، پلی است میان توان از دست رفته و بازگشت به زندگی فعال و پویا.